Ver weg maar toch dichtbij

Het is alsof het raam waar je buur altijd zat opeens leeg is en je niet meer hoeft te zwaaien. Alsof je meest dierbare collega opeens zegt: “Ik ga maar eens wat anders doen” en het bureau leeg blijft. Alsof de plek waar je altijd een broodje eet zomaar is verdwenen en je er nooit meer langs hoeft te gaan. Het zal wel wennen… maar het doet toch een beetje pijn!

Jammer maar dit wordt ook leuk!

This entry was posted on donderdag, juni 29th, 2006 at 19:41 and is filed under Geen vakje voor... . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

3 Responses to “Ver weg maar toch dichtbij”

  1. Estrella Says:
    juni 29th, 2006 at 19:57

    Dit klinkt triest…. 🙁

  2. gerooide Says:
    juni 29th, 2006 at 23:10

    kom je toch af en toe postzegeltjes kijken… 😉

  3. MG Says:
    juni 29th, 2006 at 23:17

    Zeker weten!!

Leave a Reply