muisgrijs.nl

Lieve Lief,

Dit is nu mijn laatste brief

Vier jaar heb ik je elke dag geschreven
nooit een brief meer terug gekregen

Elke dag de stille hoop
de wanhoop die mij bekroop
als de brievenbus niet klepperde

Zo’n vier jaar gelee beloofden wij ons eeuwige vakantieliefde
maar was ik vier jaar lang de enige die er over briefde

Jouw postbode, waarschijnlijk nu je vriend
heeft nu wel genoeg verdient

Dit is mijn laatste enveloppe dus
De groeten, jij ongelofelijke Hasseltse muts!!!

(oftewel: het leed dat postbode heet)

😆

Houterig voetballende, moeizaam lopende machientjes. Verbazingwekkend. Vragen… waar komt toch de drang vandaan om robots te maken die op ons lijken? Te maken naar ons evenbeeld…

Pas onlangs zag ik een reclame van onze eigen grote lampenbouwer, die inmiddels ons allemaal aan de koffiepads heeft geholpen, voor een scheermachientje voor mannen. Daarin doen ze het eventjes voor. Zo zou het er uit moeten zien! (Loeki-alert!)

O, wat een mooie beelden. Pure lust! Ik zou er zo 1 willen hebben… zo’n robot dan!!! 🙂 Elke ochtend een sensuele scheersessie! Ik droom maar verder…

Ik moest echter ook meteen aan iets anders denken. De videoclip van Bjork – “All is full of Love”. Zouden ze die ook gezien hebben??

Hij stapte de kroeg binnen. Keek de barman aan, zuchtte diep en bestelde een klare. Terwijl hij het glaasje neerzette voor zijn klant vroeg die meelevend: “Problemen met de vrouw?”. De man zuchtte nogmaals en met een traan in zijn oog antwoorde hij: “Nee, mijn log begrijpt mij niet…”.

Plotseling en waarschijnlijk niet geheel toevallig zat ik met het woord “pavlovreactie” in mijn hoofd. Pavlovreactie, “uitgevonden” door meneer Ivan Pavlov. Onze Russische medewereldbewoners houden wel van testjes met honden en Ivan was geen uitzondering. Hij kwam tot de ontdekking dat een hond gaat kwijlen als hij te eten gaat krijgen. Het water loopt ze in de mond, net als bij ons als we aan iets lekker eetbaars denken. Doe een fluitje vooraf en de hond begint na een aantal keer te kwijlen bij alleen al het fluitje en zelfs zonder dat hij eten krijgt…

Bij mensen werkt dat ook zo. Zodra ze een bepaalde stimulans krijgen hebben ze (bijna) gedwongen een vaste reactie. Doe daar een “fluitje” aan vooraf en ze beginnen al. Soms is alleen al een beweging alsof je het fluitje gaat pakken al genoeg, zo geconditioneerd zijn sommige mensen. De Pavlovreactie, mooi woord. Deze week is er weer een hoop “gepavlovd”. Jammer dat het zo werkt… en jammer dat het zo door zal gaan…

(Bron: Wikipedia)

De heer Alpain is een verhalenschrijver pur sang met een hevige afkeer van Science Fiction. “Geeft niet…mag”, zeg ik dan. Maar zeker omdat deze meesterschrijver blijk geeft van een zwak voor vrouwen met vier borsten waaraan hij zich voorstelt te kunnen laven denk ik dat er nog hoop is om hem te kunnen overtuigen dat SF wel degelijk leuk kan zijn!

Deel 1, Kaylee Frye, was te veel buurmeisje. Het moest extremer.
Deel 2, Tankgirl, werd geen comment waardig gekeurd. Het moet blijkbaar nog extremer en zeer waarschijnlijk toch ook met humor.

Vandaar vandaag de laatste poging “Hoe overtuig ik een Urbain Alpain”.

T’nuk uit de hilarische serie “Tripping the rift”. Grofgebekte (zowel letterlijk als figuurlijk) stuurman van en 50% partner in ruimteschip “Jupiter 24”. Waarschijnlijk evenhoevig en valt daardoor dan ook onder het huidige vervoersverbod. De enige die de ruimtevrezende scheepscomputer Bob onder de hoef kan houden. Winnares van een Miss verkiezing. 3 Borsten, volle lippen, ogen om in te verdrinken. Wat wil je nog meer: buitenaardse schoonheid, bijdehand, Miss, mede-eigenaar van een ruimteschip.