Harr, harr!
Menig zee heb ik bedwongen
menig schip heb ik gekaapt
menig zeeman is gedwongen
of geregen aan mijn zwaard
Zo vaak heb ik mijn hart verloren
al was dat voor een nacht
Smacht menig lief nog in haar toren
waar zij nu nog op mij wacht
Arf, maatjes! Hup in ’t want
op de ra en zet de zeilen
Plot een koers naar’t verste land!
Naar’t huis van duivel en van god
die, dankbaar voor verkregen zielen,
vast begaan zijn met ons lot!
februari 25th, 2007 at 16:04
En dat nadat ik net The Fog heb zitten kijken…
februari 26th, 2007 at 00:20
Heb jij dat gedicht in elkaar geflanst Muis?
februari 26th, 2007 at 08:57
Ik beken…. ik heb geflanst… 🙂