Puntje, puntje, puntje.

Er is een ode aan de :, er is een ode aan het !. Ik weet niet of er al 1 is maar hier mijn ode aan de punt:

Een merkwaardig teken is de punt
Het einde van menige zin
Dwingt vaak tot een vervolg
Daar trapt eenieder in

Een merkwaardig teken is de punt
Als er iets in de lucht blijft hangen
Dan zijn ze vaak met drie
Om de stilte op te vangen

Een merkwaardig teken is de punt
Maak hem maar eens klein
Dan lijkt hij opeens veel zachter
Maar is nog net zo vol venijn

Een merkwaardig teken is de punt
Omdat er zonder hem geen einde is
En om zonder hem te stoppen
Is vaak een groot gemis.

2 Responses to “Puntje, puntje, puntje.”

  1. Estrella Says:

    De drie puntjes aan het eind…ik gebruik ze vaak. Een punt alleen is definitief, de drie laten nog ruimte over voor enige speculatie…of niet. 😉
    Mooie ode, eigenbreisel?

  2. MG Says:

    :-)yep.

Leave a Reply