Bij de aanschaf van mijn helicopter
Al sinds ik een klein mg-tje was droomde ik van een helicopter. Op latere leeftijd vulde ik zelfs een bon in. Een bon van ’s lands luchtmacht waardoor ik informatie kreeg over hoe ik daar helicopterpiloot zou kunnen worden. Ik paste destijds prima in de lijst van eisen maar van een echte sollicitatie is het nooit gekomen. Soms spijt mij dat nog. Het verlangen en de bewondering bleef echter wel en regelmatige ontmoetingen met fraaie exemplaren droegen bij aan de instandhouding ervan.
Afgelopen week was het dan zover. Ik zag hem staan en was verkocht. Niets zou mij nog weerhouden van de aanschaf van mijn eerste helicopter. Toch had ik er zo mijn bedenkingen bij: Zou ik wel in staat zijn om er mee te vliegen? Was ik inmiddels niet te oud geworden? Mijn reflexen te traag? Na ampel beraad besloot ik gewoon om het te doen. Zoals ik al zei: niets en niemand hield mij nog tegen en zo heb ik hem gekocht.
Ik kan u vertellen: de eerste vlucht was alles wat ik ervan verwachte. Met kippevel bediende ik de stuurknuppels en steeg ik op. Nog wat onwennig draaide ik wat rondjes en stelde de trim bij. Dit was gaaf! Dit had ik al veel eerder moeten doen! Ik landde mijn wentelwiek voorzichtig op het landingsplatform. Keek of alles nog in orde was en besloot nog een rondje te maken…
Het was alsof de duivel er mee speelde, of was ik overmoedig geworden? Terwijl ik opsteeg greep een windvlaag de helicopter. Ramp! Zo waaide mijn nieuwe speeltje ‘hoppa’ de dakgoot in!! Buiten het bereik van de afstandsbesturing. Ik kon er niet meer bij. Slechts een grote trap zou mij kunnen helpen en die had ik niet! Zo heeft hij daar twee dagen gelegen en hoopte ik dat het niet zou gaan regenen. Gisteren had ik eindelijk een trap en met wankele benen ging ik naar boven. Zou hij er nog liggen? Immers, kouwtjes slepen van alles mee naar hun nest. Mijn eerste greep was raak, daar was mijn helicopter! Uiterst gelukkig klom ik de trap af… Vandaag zou ik weer vliegen!!
(c) Ikke
april 30th, 2007 at 16:07
Heer MG,
U had mij beet. Tot halverwege het stukje, had U mij beet. Ik dacht dat het om een absurd stukje zou gaan, of dat U op einde zoude schrijven ‘en toen werd ik wakker’, U kent dat wel. Het hielp natuurlijk ook dat ik die foto net niet kon zien toen het nog niet mocht.
(Waarom kom ik hier eigenlijk zo weinig op bezoek?)
Ik groet U zeer.
Drs. Johan Arendt Happolati
april 30th, 2007 at 19:31
🙂 (Beste Drs., komt u vooral langs als u zin heeft! Wellicht heeft mijn log gewoon wat minder raakvlakken met uw interesses… als u af en toe voorbij komt bent u ook gewoon welkom hoor! 🙂 )
april 30th, 2007 at 22:48
The horror…. 😯
Gelukkig, vanavond weer rustig slapen?
mei 1st, 2007 at 11:45
Hoe is het met de piloot afgelopen?
Windvlaag me reet! De cockpitbewoner had natuurlijk te veel gezopen. Op de schietstoel met die man!
mei 1st, 2007 at 20:18
@Estrella: gelukkig wel! “I believe I can fly” was de eindtune van vandaag! 😀
@KJ: nogal rigoureus he?! 😯
mei 1st, 2007 at 21:46
Spannend MG hihi…
Volgende week gaat het pas weer regenen, dus je hebt iig nog een hele week, om je helicopter te laten landen in de dakgoot.
Maar de kans is groot dat je na deze week gewoon het landingsplatform weer gebruikt…TOP! hahaha 😉