Blegh!
“… de eerste oefenwedstrijd voor het EK van Oranje …”
Geachte heer van Basten,
Hierbij nog een keer mijn brief. Ik hoef immers alleen de eerste alinea te wijzigen dus het is een kleine moeite. Eigenlijk voel ik de immense behoefte om woorden te gebruiken die ik anders nooit gebruik. Schelden heet dat. Daarna zou ik dat weer vervangen door sterretjes maar dat leest zo moeilijk. Laat ik zeker niet vergeten te vertellen dat ik zeker 80% van de wedstrijd heb liggen slapen. Gelukkig… nuttig bestede tijd achteraf. Van die gedeeltes die ik wel heb gezien ben ik ernstig emotioneel beschadigd. Wellicht volgt nog een claim.
Ineens was het mij duidelijk: Voor u is voetbal werk!
Werk dat moet.
“Werk dat moet” is ’s ochtends om 8.30 bij je bureau staan. “Goeiesmorgens!” roepen en je fruit in de prullenbak gooien. Daarna start je de boel op en wacht je op de eerste collega die zo gek is om koffie te halen. Daarna doormodderen tot einde werktijd en blij zijn dat je naar huis gaat met de gedachte dat het weer bijna einde van de maand is. En eigenlijk gewoon heel ongelukkig zijn met wat je doet. Dat is “werk dat moet”
Voetbal is geen werk dat moet! Niet voor spelers, niet voor trainers. Voetbal is niet alleen een systeem dat slaafs en doodgetraind uitgevoerd moet worden door de beste spelers. Dat kan gewoon niet met een spelletje.
Beste meneer Van Basten: Voetbal is sport, is passie, is het snot voor je ogen spelen, is doodgaan op het veld, is willen winnen en daar je best voor doen, is zweten, is je hele hart er aan geven. Voetbal is vuur in je ogen. Voetbal is het grijpen van kansen, improviseren. Voetbal is kapot gaan voor jezelf, je team, je land.
Voetbal voor Oranje is daarbij de top, is een eer, is spelen voor je vaderland en er nog trots op zijn ook! En dat laat je zien!!!
Meneer van Basten, als ik u zo zie dan zie ik geen vuur, geen passie, geen trots, geen zekerheid. Ik zie slechts uw dode ogen. Als ik naar uw spelers kijk dan zie ik (op een enkeling na) dode vogeltjes. Geen trotse vechtlustige gladiatoren op een mooi groen veld. Neergeslagen ogen en ontwijkende antwoorden, dat zie ik.
Zolang voetbal voor u en uw team een “moetje” is, zolang het voor u en uw team “werk” is hoef ik niet meer te kijken, ik gooi er wel een dvd-tje tegenaan.
Voorlopig is de eerste sportwedstrijd die ik ga kijken de finale rugby aanstaand weekend. Bloed, zweet, tranen en passie, meneer Van Basten. Zoekt u dat laatste woord maar eens op in de Van Dale: PASSIE.
Met hoogste respect,
MG
p.s. Ik garandeer u dat verliezen in een zwaar bevochten wedstrijd vol passie minder pijn doet en met meer respect wordt bekeken dan enig andere van uw speelstijlen zonder dat ingredient!
Aanvullend p.s.: zo voelt dat dus als u de wedstrijd toelicht!
november 22nd, 2007 at 14:58
We kunnen in 2008 nog altijd voor Leo of Guus gaan.