Zenuwachtig loop je op en neer. Spieren trillen. Wachten tot de hokken open gaan. Jarenlang heb je hier voor getraind, nu gaat het echt gebeuren! Langzaam loop je het hok in… de adrealine giert door je lijf. Naar voren, naar voren!
Bang! Daar klappen de hokjes open! Gaan wil je! Gaan! Hier ben je voor geboren! Hier ben je voor gemaakt! Dit is het moment waarvoor je hebt getraind! Vooraan lopen! Laten zien wat je kunt! Eerste zijn! De beste…
Maar wat is dat? Nee toch… De ruiter op je rug… hij haalt de teugels aan… zegt hoe je moet lopen…Woest draai je met je hoofd, je bokt, rennen wil je, rennen! Straks komen ze je voorbij… lachen ze je uit… “een afghaanse windhond rent nog sneller”!
(klik plaatje als je de uitzending van document hebt gemist)