Een trein van gevoelens
dendert op mij af
Ik sta, recht in angst
ik wacht af
Welk deel zal mij het eerst raken?
Welk deel zal mijn breekbare botten van geluk
het eerst kraken?
Plots trekt iets mij uit zijn weg
te laat, een deel dat raakt
lichtjes, doch het effect is hard
Slechts gekneusd ben ik
maar in gedachten geplet
MG 1 november 1983
januari 13th, 2009 at 13:49
Toen al wist hij diepe indruk te maken met zijn woorden.
De tijd heeft niets afgedaan aan de kracht van dit gedicht.
januari 14th, 2009 at 15:53
Zo denderend als de trein in het dichtsel op je afkomt, zo overweldigend komt je dichtsel hier aan…
1983 en inderdaad zoals Xan zegt, totaal niets in kracht ingeboet.
Ik lees je boekje vaak door lieve Stephen.
Wat was jij toch een kunstenaar met woorden…
~X~
januari 14th, 2009 at 23:59
😉 bedankt Xan en Estrella!
Mooi he! Zo, maar gevonden in dozen op zolder…..
januari 22nd, 2009 at 12:44
Ahhh, nog zo’n bijzonder gevoelig epistel uit de goede jaren.
De bijdrage van Xan maakt het deze keer weer ook tot een bijzonder geheel!
januari 22nd, 2009 at 12:47
Muisgrijs bracht me veel inspiratie..En nu nog.. 😉
( ik hoop dat de afbeelding zijn goedkeuring had kunnen wegdragen…;))