Paardestaart uit India?
Bij mij vallen geen “extensions” in te vlechten. Haartstukjes of pruiken zijn al helemaal niet aan mij besteed. Gelukkig maar. Gisteren viel ik al zappend in een reportage van “Ter zake” op Belgie 1. Een uiterst boeiend verhaal over hoe het echte haar voor haarstukken wordt geoogst. Geoogst? Ja! Geoogst! In India blijkt een ware haar-oogst-industrie te bestaan.
In diverse fabrieken staan rijen met mensen om hun haar af te staan. Op een Soylent Green-achtige wijze wordt het haar verwerkt. Vrouwen en mannen staan hun haar af in ruil voor de goddelijke vervulling van een wens. Die fabrieken zijn tempels met kaalscheerders in dienst. Honderden kaalscheerders… en honderden haar-verzamelaars. Het haar gaat in tonnen. De ton gaat de tempel uit. Naar kleine werkplaatsjes waar het haar op lengte wordt gebonden in strengetjes. En wordt verkocht… het levert de tempels al miljoenen op. De westerling die het haar koopt en er verder mee gaat wordt er nog rijker van…
Nog droeviger wordt het als je weet dat diegene die het haar bij de tempels opkoopt de “beste tempels” wil hebben. Dat zijn de tempels waar de kwaliteit van het haar hoog is. Die kwaliteit verschilt dus per streek en levenswijze…. in ieder geval; met een kudde van 1,4 miljard mensen viel er altijd wel haar te oogsten…
Kortom je offert je haar… wenst een beter leven en terwijl je er niks van weet gaat alleen je haar naar het rijke westen een betere toekomst tegemoet en worden anderen er rijker van…
Dus de volgende keer dat u wat strengetjes in laat vlechten of een schitterend pruikje voor de landingsbaan koopt, staat u hier dan even bij stil!
